Informatie over Wiel Smeets
» Uitgebreidere informatie
Even voorstellen:Ik ben Wiel Smeets, geboren in Kerkrade in 1963.
Als kind dat in de 70er jaren opgroeide in de mijnstreek van Nederlands Zuid-Limburg, kreeg ik katholiek geloof met de paplepel ingegoten. Mijn moeder stimuleerde de wekelijkse kerkgang en op de Lagere School passeerden de grote verhalen uit de bijbel de revue. Op mijn zevende werd ik misdienaar. Ik genoot van de gewijde sfeer in de kerk en keek vol ontzag naar het gebrandschilderde raam met het tafereel van de Heilige Rochus die een zieke genas.
Ondanks deze inwijdingen, haakte ik in de loop van mijn jeugd af van christelijk geloof. Net als voor zovele jongeren toen en nu kwam geloof in God me te onaannemelijk voor en de kerk te autoritair.
Na de Havo ging ik studeren voor leraar Nederlands en Engels. In die tijd kwam er in de parochie van Kerkrade-West een pastor die jongerenwerk op ging zetten. Het waren activiteiten die met mijn eigen leven te maken bleken te hebben: gespreksgroepen en thema-avonden over onderwerpen als 'onzekerheid', 'relaties', 'je toekomst' e.d. Nergens werd er druk uitgeoefend om jongeren weer in de kerkbanken te krijgen. Ik was verbaasd: wat bezielde deze kerkelijke functionaris en waar was hij op uit? Inmiddels herken ik deze vorm van pastoraat als 'diaconie': een dienst vanuit de kerk, in dit geval om jongeren te steunen bij hun levensoriëntatie.
Na afronding van de opleiding voor leraar Nederlands/Engels ging ik theologie studeren in Heerlen. De studie riep zeer tegenstrijdige gevoelens in me op. Enerzijds scepsis, afweer; anderzijds werd er bij colleges 'spiritualiteit' van Kees Waaijman (nu hoogleraar spiritualiteit aan de RU Nijmegen) iets van binnen aangeraakt. Nu weet ik dat dit de hernieuwde kennismaking was met de mystieke ondergrond van christelijk geloof. Wat ik bij de colleges hoorde, resoneerde met wat ik als kind had ervaren toen ik naar bijbelverhalen luisterde en misdienaar was.
Spiritualiteit werd mijn hoofdvak. Bij de stage bij de Maastrichtse studentenekklesia en in mijn doctoraalscriptie zou het gaan om de vraag hoe je jongeren op zo'n manier in contact kunt brengen met christelijk geloof dat hun spiritueel potentieel wordt gewekt.
In 1994 werd ik studentenpastor in Maastricht. Horden zin-zoekende studenten bleken zich aangetrokken te voelen tot de spiritualiteitsgroepen en kloosterweekenden die ik organiseerde. Enkele jaren later begon ik bij het Nijmeegse Titus Brandsma Instituut aan een onderzoek naar reacties van 'ongodsdienstige studenten' na deelname aan een kloosterweekend.
In de loop van de komende 10 jaar werd het een onderzoek naar dezelfde tegenstrijdige verhouding met christelijk geloof die ik zelf als jongere had gehad. In 2004 mocht ik promoveren aan de RU Nijmegen op het proefschrift dat uit dit onderzoek voortkwam: 'Tegenstrijdig Ongeloof'.
Inmiddels werkte ik als basisschoolbegeleider in Maastricht voor ABL en jongerenbeleidsmedewerker bij de Konferentie Nederlandse Religieuzen. In de laatstgenoemde functie zette ik o.a. allerlei pilot-projecten op vanuit de vraag: wat kunnen religieuzen betekenen voor de geloofsontwikkeling van jongeren? Kloostermeerdaagsen voor middelbare scholieren en PABO-studenten werden ingebed in het curriculum. Er werden bezinningsdagen opgezet voor jongeren in (of studerend voor) een menslievend beroep. Er werd onderzoek gedaan naar spirituele motieven van jongeren die een half jaar ontwikkelingswerk doen e.d.
Sinds maart 2005 run ik mijn eigen 'adviesbureau voor spiritualiteit'. Het doel van dit werk is om onderzoek te doen naar spirituele begeleiding, vooral van jongeren, om zo mensen te ondersteunen die spiritueel-begeleidend jeugd- en jongerenwerk doen of willen opzetten. Neemt u een kijkje op mijn website om te zien waar ik concreet mee bezig ben !
